Ντροπή, προσγείωση και ενίσχυση

Η ήττα πάντα πονάει. Πειράζει, ενοχλεί. Είναι βέβαια μέσα στο πρόγραμμα, συνυφασμένη με τον αθλητισμό σε όλα τα επίπεδα. Όπως και το ότι ήττα από ήττα διαφέρει. Άλλο μια ήττα στα σημεία, άλλο μια ήττα εντός προγράμματος που λένε, άλλο μια αξιοπρεπής ήττα και άλλο διασυρμός.

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Γιατί αυτή που υπέστη ο Άρης από την Αρμάνι Μιλάνο στο «Mediolanum forum» ήταν με μια λέξη… ντροπιαστική. Με όση καλή διάθεση να θέλεις να δείξεις απέναντι στη φετινή προσπάθεια του μπασκετικού Άρη, τα εμφανή βήματα προόδου που έχει και την προοπτική που δίνει για το μέλλον η παρουσία του Νίκου Λάσκαρη, η ήττα στο Μιλάνο προσγειώνει στην πραγματικότητα όσους ενδεχομένως ονειροβατούσαν, κατεβάζει τον πήχη και επιβεβαιώνει το αλάνθαστο ρητό ότι η «Ρώμη δεν φτιάχτηκε μέσα σε μια μέρα».

Όσο και αν η Αρμάνι δεν είναι… Γκόλντεν Στέιτ, δεν είναι ακόμη για τα δόντια του φετινού Άρη. Είναι ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκα, με μπάτζετ ευρωλίγκα την οποία η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη για να την κερδίσει πρέπει να τα κάνει όλα τέλεια. Δυστυχώς δεν έκανε ούτε τα μισά, είχε τραγικά ποσοστά και προδόθηκε από το δυνατό της σημείο που είναι η άμυνα. Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα στο οποίο η διαφορά δυναμικότητας, η ποιότητα και το βάθος βλέπετε φαίνονται σχεδόν σε κάθε παιχνίδι.

Μερικές ήττες είναι και διδακτικές βέβαια εφόσον τις αναλύσεις σωστά και αποκωδικοποιήσεις τα μηνύματα που στέλνουν. Για τον κόουτς Πρίφτη και τον Νίκο Λάσκαρη που ήταν και στο γήπεδο, η βαριά ήττα από την Αρμάνι δείχνει ένα κάποιο δρόμο. Ο Άρης κακά τα ψέματα αν θέλει να μην διακινδυνεύσει το φετινό του στόχο στην Α1 που είναι η 3η θέση τουλάχιστον, αν θέλει να μπορεί να βγάζει τρία παιχνίδια σε μια εβδομάδα, χρειάζεται ενίσχυση. Βάθος στον πάγκο.

Στους ψηλούς ένας Μπάρατς ήταν αρκετός να αποκαλύψει και πάλι το πρόβλημα που υπάρχει. Όπως και το ότι ο Ουότερς αδυνατεί να γίνει ο ενορχηστρωτής που χρειάζεται η εκάστοτε πεντάδα. Δεν ξέρω αν ο Λάσκαρης που παρέχει την ασφάλεια που χρόνια έψαχνε ο Άρης για να επανεκκινήσει, θα επιμείνει στη λογική του ένα βήμα κάθε φορά, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τον πείραξε αυτό που είδε και θα πράξει αυτό που πρέπει.

Ασφαλώς και κανείς δεν θα του ζητήσει να κατακτήσει με το καλημέρα το Eurocup όμως το μπασκετικό DNA του αρειανού- παρότι έχει αναγνωρίσει την αλλαγή που συντελείται στην ομάδα- δεν μπορεί εύκολα να χωνέψει τέτοιες ήττες. Σε τέτοιες έδρες στις οποίες θέλει να δει και πάλι μετά από χρόνια την ομάδα του να… ξανασυστήνεται στο ευρωπαϊκό κοινό. Και αν δεν κερδίζει, τουλάχιστον να μην διασύρεται. Αν το πάθημα γίνει μάθημα δεν αποκλείεται η σημερινή μαυρίλα να κρύβει στο φινάλε άπλετο φως.

ΥΓ. Όπως είναι συνεπής σε όλα απέναντι σε παίκτες και προπονητή ο Λάσκαρης, δεν είναι κακό να πέφτει και κανένα πρόστιμο που και που...